بازگشت
بهار دل
اناهیتا محبوب اناهیتا محبوب

..................................
ای کاش بهار زندگی باشد بهار دل
تا لاله ها زعشق  ببوید مزار  دل
ای کاش مهر آدمی  از خود سخن زند
تا گل شود زشوق عشق کند خود نسار دل
ای کاش در چمن همه رقص ام چو آبشار
از شوق  عشق  بیت سرایم  به یار دل
ای کاش زندگی همه هردم بهار بود
تا میشکست زشوق زمن هر خمار دل
ای کاش میشدم همه " محبوب" یار خود
تا میشدم چوصاحب  ملک دیار دل

 

 برما بهار نیست

برما بهارِ نیست نه یاری کنار ما
نی لاله یی دمید به روی مزار ما
ماسرد زیسته ایم چو موج ها در آبشار
هردم چو یک سر اِیم نبینیم  بهار ما
طوفان ها به کلبه ء ما می وزد زدرد
یک سر خزان رسید به شهر دیار ما
برما بهار نیست دراین فقر درد دگر
ازما ستاره برده عمر غدار ما
دریک نظام به پیکرهستی شدیم سپهر
محبوبیت به شهر غم است افتخار ما
 
 
 

یارب چرا ز گیتی حکایت کنم همیش
از تنگنای درد شکایت کنم همیش
صبرم دگر به کاسه زلبریز شدن گریست
من داستان درد روایت کنم همیش
نور نبود به کلبه ء تاریک زندگی
تاکی زهمچو کلبه حمایت کنم همیش
شعر ام ز تو و درد دلم قصه ها نمود
درمن توان نیست که رهایت کنم همیش



March 25th, 2013


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان